ตลอดช่วงการแพร่ระบาดของโควิด-19 ที่ผ่านมา สร้างผลกระทบอย่างหนักต่ออสังหาริมทรัพย์ โดยเฉพาะ “ตลาดที่อยู่อาศัย” พื้นที่ภูมิภาค 6 หัวเมืองใหญ่ ได้แก่ จังหวัดชลบุรี, ระยอง, ภูเก็ต, เชียงใหม่, ขอนแก่น และนครราชสีมา เนื่องจากการปิดประเทศ ทำให้กิจกรรมทางเศรษฐกิจหยุดชะงัก และภาคการท่องเที่ยวแทบเป็นศูนย์ เกิดภาพคนในพื้นที่มีรายได้ลดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่กราฟหนี้ครัวเรือนกลับพุ่งสูงขึ้นสวนทาง การซื้อ “ที่อยู่อาศัย” ใหม่จึงกลายเป็นภาระและเรื่องไม่จำเป็น อีกทั้งในยามนั้น ธนาคารเข้มงวดอย่างหนักในการปล่อยสินเชื่อบ้าน กำลังซื้อคนไทยติดกับดัก และไร้เงาผู้ซื้อ “ต่างชาติ” มาเป็นกองหนุนเหมือนเคย

ฟากผู้ประกอบการยังเจอกับต้นทุนการสร้างพุ่ง จากราคาวัสดุก่อสร้างที่แพงขึ้น ราคาพลังงานทรงตัวในระดับสูงเป็นเวลานาน หนำซ้ำยังเจอกับปัญหาขาดแคลนแรงงาน ทำให้ตลาดมีความน่าสนใจน้อยลงและเสี่ยง หากดันทุรังที่จะลงทุนต่อ อาจเสียหายมากกว่าได้

อย่างไรก็ดี ปี 2565 ศูนย์วิจัยกรุงศรี เผยว่า ตลาดที่อยู่อาศัยภูมิภาคกระเตื้องขึ้นตามการฟื้นตัวของเศรษฐกิจ ส่งผลให้กำลังซื้อคนไทยดีขึ้น ขณะที่การเปิดประเทศอย่างเต็มรูปแบบช่วยดึงดูดกำลังซื้อจากชาวต่างชาติ ทำให้ภาพรวมซัพพลายที่อยู่อาศัยใหม่ใน 6 จังหวัด มีจำนวนเพิ่มขึ้น 20.5% อยู่ที่ 19,106 ยูนิต แนวราบส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่จังหวัดชลบุรี ระยอง และเชียงใหม่ และมีคอนโดมิเนียมเพิ่มขึ้นในพื้นที่จังหวัดชลบุรีและเชียงใหม่ ท่ามกลางยอดขายและยอดโอนกรรมสิทธิ์ที่ค่อยๆ กระเตื้องขึ้นเช่นกัน

สำหรับแนวโน้มตลาด มีปัจจัยที่น่าพิจารณาเพิ่มมากขึ้น เมื่อพบแนวโน้มดีเวลลอปเปอร์รายใหญ่จาก กทม. มีแนวโน้มขยายการลงทุนในจังหวัดภูมิภาค ทั้งเมืองหลัก เมืองท่องเที่ยว และเมืองอุตสาหกรรม เพิ่มสัดส่วนขึ้น เพื่อหนีจากภาวะสงครามการแข่งขันที่รุนแรงใน กทม.และปริมณฑล สะท้อนจากราคาที่ดินปีล่าสุด เพิ่มขึ้นถึง 40% จากปี 2562 (ก่อน COVID-19)